-
1 pło|nąć
impf (płonęła, płonęli) vi 1. (palić się) ogień płonie the fire is burning 2. (być niszczonym przez ogień) [dom, las, miasto, statek] to be on fire- stodoła płonęła jak pochodnia the barn was ablaze ⇒ spłonąć3. (dawać światło, ciepło, energię) [świeca, węgiel, drewno] to burn- ognisko na plaży nadal płonie jasnym płomieniem the fire on the beach is still burning bright4. (być rozpalonym, gorącym) [głowa, policzki] to burn- policzki jej płonęły ze wstydu her cheeks were burning with shame5. przen. (doznawać intensywnych uczuć) płonąć ciekawością/gniewem/świętym oburzeniem to be burning with curiosity/rage/righteous outrage a. indignation- płonąć żądzą zemsty to be burning for revenge- płonąć z oburzenia to be burning with indignation- płonąć z dumy to be glowing with pride- płonąć ku komuś miłością a. uczuciem to be burning with love for sb- jej oczy płoną gorączką/radością her eyes are shining with fever/joy- oczy płonące jak gwiazdy eyes shining like stars6. przen. (mieć bardzo intensywną barwę) [włosy, drzewa, kwiaty] to glowThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pło|nąć
-
2 gorzeć
глаг.• выжигать• гореть• жечь• жечься• обжигать• палить• поджигать• пылать• сгореть• сжечь• сжигать• спалить* * *gorz|eć\gorzećeje/goreje/gore, \gorzećeją/goreją/gorą, \gorzećał несов. книжн. гореть, пылать;\gorzeć miłością ku komuś пылать любовью к кому-л.+palić się, płonąć
* * *gorzeje / goreje / gore, gorzeją / goreją / gorą, gorzał несов. книжн.горе́ть, пыла́тьgorzeć miłością ku komuś — пыла́ть любо́вью к кому́-л.
Syn:
См. также в других словарях:
płonąć — ndk Vb, płonąćnę, płonąćniesz, płoń, płonąćnął, płonąćnęła, płonąćnęli 1. «podlegać procesowi spalania, palić się (płomieniem); być ogarniętym pożarem; gorzeć» Gaz, nafta, słoma płonie. Płonie ognisko, drzewo na kominku. Dom płonie. Płonąca… … Słownik języka polskiego
palić — ndk VIa, palićlę, palićlisz, pal, palićlił, palićlony 1. «rozniecać i podtrzymywać ogień w celu ogrzania wnętrza, gotowania, pieczenia itp.; ogrzewać, opalać» Palić ognisko. Palić w piecu, w kuchni, pod kuchnią, pod kotłami. Palić drzewem, węglem … Słownik języka polskiego
pałać — ndk I, pałaćam, pałaćasz, pałaćają, pałaćaj, pałaćał 1. książk. «świecić się jasno, roztaczać blask, ciepło; być jasnym od światła, być rozgrzanym, rozpalonym» Łuna pałała na niebie. ◊ Twarz, skronie, policzki komuś pałają «ktoś ma gorączkę lub… … Słownik języka polskiego
zapłonąć — dk Vb, zapłonąćnę, zapłonąćniesz, zapłonąćpłoń, zapłonąćnął, zapłonąćnęła, zapłonąćnęli 1. «zacząć się palić płomieniem, rozgorzeć» Zapłonęły ogniska. Ogień zapłonął na kominku. przen. a) «zabarwić się intensywną barwą, zwykle czerwoną» Maki… … Słownik języka polskiego
